Bayramın tadı kalmamış

Bir RamazanBayramını da böyle geride bıraktık. Geçen sene espri olsun diye Bayram bizimneyimize demiştim. Hakikaten bunu bayramda görmek mümkündü, çünkü Bayram artıkBayramlıktan çıkmış sıradana gönmüş. Hele birde yakın ve dostlar olmasa Bayramıhatırlayan olmayacak. Biz böyle bir Bayram yaşarken kurşunlar altında, gözyaşıiçinde cenaze kılarak Bayram yaşayan Müslüman kardeşlerimiz ise Bayramıyaşayamadılar.    Bu Bayram tatil uzun olunca artık insanlarBayramlaşma yerine tatile koştuklarını E.90 dan geçen araçlardan anlıyoruz.Artık elimizde ve cebimizde telefon ve internet olunca Bayramlaşma artıkkolaylaşmış. Genci yaşlısı artık bu alet vasıtası ile uzaktan Bayramlaşıyorlar.Bu Bayram biraz daha anladım ki, artık evde oturup gelen Bayramcıları misafiretme yaşımız gelmiş. Eskiden kapıyı çeker büyükleri ziyarete gider onlarlahasbıhal ederdim. Son iki yıldır evden dışarıya çıkamadım, hele bu sene ikisefer çıkabildim, oda çok kısa.      Dışarı çıktığımda bile eve misafir gelmişonlara yetişmeye çalıştım. Hani dedim ya akraba ve eş dost olmasa kapını çalanyok diye. Ben bu apartmana taşındığımda tüm komşuları büyüklü küçüklü gezerdim.Şimdi komşu komşuya bayramlaşmaya gitmiyor, çocuklar şeker toplamıyor.Komşuluklar bile artık sekteye uğramış kimse kimseyi tanımaz olmuş.     Olsun ama ben bu bayramda yeterlicemisafir ağırladım. Hatta kendime göre bir miktar para bozdurdum, çocuklaraharçlık vereyim diye. İnanın düşündüğümün çok üstünde gelen çocuklar içintekrar para bozdurmak durumunda kaldım. Çocuklar artık eskisi gibi şeker veçikolata almıyor, onlar için artık harçlık önemli. Ama bu beni ziyadesi ilememnun etmiştir.     Ya bizim zamanımızda bırakın harçlığı kimne tür şeker verdi diye onun hesabını yapardık. Fasulyeli şeker, leblebişekeri, akide şekeri, sormuk şekeri, leblebi, üzüm ve kayısı verenler olurdu.Hala ben çocukluğumda kim ne verdiyse aklımda sayarım. Çikolata hiç olmazdı,rahmetlik babam öğretmen olduğu için kakaolu şeker dağıtırdı, bende ara sırakendi evimize arkadaşlarla kalabalıkta kuyruğa girer şeker alırdım. O gündenbugüne çok şey değişmiş, çocuklar artık şeker yerine harçlık bekliyor.     Bu beni inanın çok mutlu etti, hadi birdekapını çalan olmasa ne olacak. Allah eş, dost ve yakınların sayısını eksiketmesin. İlk iki gün gündüz ve akşam misafirsiz kalmadım. Üçüncü günü olsunbazı yakın büyüklerime giderek bayramlaştım.     Büyüklerime de artık telefon açıp fırsatbulursam geleceğimi söyledim. Sadece büyük ağabeylerime son gün gidebildim,kısa kısa ziyaretler. Asıl bu bayramların mimarı çocuklar, onlar bu adet vedini geleneğimizi öğrenip devam ettirmeleri gerekir. Ama sanki onlara bunu yasaklamışgibi bir halimiz var.     Birde Bayramın özlemini çeken gurbetellerindeki hemşerilerimiz var. Vatanını, yakınlarını ve dostlarını özleyenler.Asıl Bayramın hasretini çekenler onlar olsa gerek.     Şu terör denen lanet dolayısı ile ülkemizibekleyen ve bizleri huzuru için çırpınan Asker ve Polislerimiz var. Çoklarıailelerini, eşlerini ve çocuklarını bırakıp başka illere giderek terörlemücadele edenler var. Bayramı dağda ve görev başında kutlayanlar. Asıl bayramhasreti çeken o insanlara buradan selam olsun. Yüce Rabbim onları muhafazaetsin. Birde vatanından olmuş, ülkesinde savaş olan ve gözyaşı içinde Bayramgeçiren Müslüman kardeşlerimiz var. Allah onların gözyaşlarını dindirsin vehuzura erdirsin.     Evet, bir Bayram böyle gelip geçerken,bizler vatanımızın kıymetini bilip yaşayıp kucaklaşma yerine birbirimizden uzakdurmayalım. Ama Bayramda savaş ve kan içinde kalıp Bayramı kutlayamayan dinkardeşlerimiz zulüm içinde Bayramı kutlayamadılar. Cenab-ıMevla’m onlara da barış ve huzur versin.