Komşuluk ve dostluklar bitti

Bazen bana çocuklar eski eski anılarımı anlattığımı dinlerken, “ onlar eskidendi” derler. Vallahi bana hiçte eskiden değil. O günkü yaşam şartları zordu ama birlik beraberlik, kardeşlik ve akrabalık bağları daha iyi idi. Hele komşuluk yüzde doksan ayrılmaz bir parçamızdı. Eskiden akrabalar bakmışınız çat kapı gelivermiş, neden habersiz geldin denmezdi.        Akrabanızdan birisi geçerken size uğrar sohbet ederdi, evinizin düzensizliği ve ikramı onu ilgilendirmez lafını da etmezdi. Kendi evi gibi sırrınızı saklar hiçbir açığınız varsa söylemezdi. Herkes akraba ve yakınlarını koruyup kollardı.       Peki, şimdi öylemi size bir akrabanıza telefon açmadan gelemez, siz gel derseniz gelir. Eğer istemiyorsanız bir bahane uydurur falan yerdeyim veya falan yere gidiyorum diye yalan uydurur görüşmezsiniz ve ara açılır soğuyup gidersiniz.         Dostlarınız çıkarsız sizi arar birbirinize gider sohbet ederdiniz. Var mı şimdi sohbet etmek için bir araya gelip konuştuğunuz insanlar? İşte ben bunlardan dolayı dostluk komşuluk birmiş diyorum, kimse kimseye gidip gelmiyor, eskisi mi iyi şimdiki halimiz mi iyi?        Şehirlerde dört duvar betonların arasın sıkışmışız aynı apartmanda komşular komşulara gidip gelmiyor. Birde kiracılar var, birkaç ay ve yılda yer değiştiriyor ne dostluk kurabiliyorsunuz ne de samimi komşuluk karabiliyorsunuz.        Eskiden köylerde akraba ve dostluklar fevkalade iyi ve güzeldi. Şimdi köyler boşaldı ve gittiğinizde de sohbet edecek kimse bulamıyorsunuz. İnanın yeterli bir evim olsa ben sürekli köyde kalmayı tercih ederek kalırım.       Heveslendim üç yıl mevcut baba evinde kalmaya çalıştım, ama sohbet edip oturup konuşacak az insan var. Zaten yazları gidiyorsun, gelenlerin çoğu yazın geliyor onlarda köydeki tarım işlerini görüp gidiyor. Oturup sohbet edemiyorsunuz kimse ile.        Yani köylerde de dostluk ve sohbet ölmüş, yeni nesilde orada kalmadığınız için sizi yakinen tanımıyor ve samimiyeti yok. Böyle olunca bizim emsal kesimlerden çok nadir insanlar kalmış, gençlerde sizinle muhatap olmuyor, oturup konuşmuyorlar.        Dolayısı ile geçen sene köye gitmedim, aslında köyde yazları yaşamayı çok sevmeme rağmen eş dostun eksikliği nedeni pek gitmedim. Ama fırsat bulursam yalnız yaşasam da gitmek istiyorum, en azından şöyle yazı yaban dolaşmak için.      Şehirde ise zaten dost ve akrabalık diye bir şey kalmamış. Çocuklar bile yakınlarını ziyaret etmek yerine bayramlarda cebindeki telefon ile sizi arayıp bayramlaşıyor. Bayramlaşma bile uzaktan uzağa olmaya başladı.         Ben çocukken bu yaşımda hala köyde bayramlarda kim hangi şeker dağıtırdı, şekeri olmayanlar ceplerimize ne çerez koyardı hala aklımda. Şimdi ise komşu çocukları samimiyetleri yok ise sizinle bayramlaşmıyorlar.         O eskidendi diye diye birbirimizden koptun, uzaklaşıp gittik. Dolayısı ile örf ve adetlerimizi unuttuk kültürümüz yok olup gitti. Bu sadece ilimizde değil ülke genelinde böyle olmuştur. Komşuluk ve dostluklar menfaat ve çıkar üzerinde devem ediyor, çıkar ve menfaat bittiğinde o insanlar arasında da bitiyor, bunlar görünen olaylardır.