Bu milletin bir üyesi, halktan biri olarak sorguluyorum, sorguluyorum da ne çok eksik taşı yerine koyamıyor, yarım kalmış pazılı tamamlayamıyorum. Lakin çıkardığım şu sonuçtan eminim; bizler halk olarak sürü psikolojisini fazlasıyla benimsemiş insanlarız. Aramızdan biri herhangi bir konu hakkında yorum yaptığı zaman dinlemeden, düşünmeden, araştırmadan ya tamamıyla kabul edip gereğinden fazla destekliyoruz çünkü yanlışa dur! demeyi bilmeyen insanlarız ya da sırf muhalefet etmek için neyi savunduğumuzu bilmeden fazlasıyla karşı çıkıyoruz.

Bir bakıyorum yediden yetmişe herkes birlik içinde bugün savaş olsa canı pahasına düşünmeden savaşan bir kesim var, bir de bakıyorum ortaya atılan basit ve yanlış bir düşünceyi araştırmadan savunan bir kesim var kestiremediğim şey bu iki kesim birbirinden farklı iki kesim mi? Yoksa bizler sürü psikolojisine bürünmüş kim ne derse oraya giden bilinçsiz insanlarmıyız?

Ülkemiz zor zamanlardan geçiyor ve ülkede yaşanan şeyler dünya üzerinde sadece bizim ülkemizde yaşanan şeyler değil her ülkenin, her coğrafyanın başına gelebilecek veya gelmiş olan şeyler. Burada önemli olan bu süreci nasıl atlatıyor olmamız. Birbirimizi suçlayarak mı? Birlik ve dirlik olarak mı? Ortalığı karıştırarak mı? Çözüm üretmeye çalışarak mı? Çıkarlarımıza göre hareket ederek mi? Bir insan olarak vicdanımızın sesini dinleyerek mi? Hani “nerede bir can ölse yüreğimiz oralı olurdu “ biz ölen canları, kanayan yaraları sarmak yerine birbirimizin kuyusunu kazıyoruz, ortalığı karıştırmaya çalışıyor sonu olmayan şeylerle zaman kaybediyoruz.

Ateşe su taşıyan karınca olamıyorsak, merhametimiz tüm kinimizin önüne geçip elimizden geleni yapmamıza engel oluyorsa içinde bulunduğumuz durumun, vatanın, hayatın şükrünü yapmak yerine pervasızca elimizle, dilimize, klavyemizle yıkmaya çalışıyorsak kazanan değil kaybeden oluruz! Ben sizlere yanlışa dur demeyin, susun, hakkınızı aramayın demiyorum ama hakkınızı , doğruluğunuzu doğru zamanda yalnızca kendi çıkarlarınız için değil büyük tabloya bakarak arayın.

Oysa biz bir olup bir kaya gibi dimdik, sağlam bir duruşla durabilsek bize isabet edecek olan hiç bir rüzgar yıkamaz ancak etrafımızda ki küçük tozları silip süpürür bizi parlak bir hale getirir. Yani emin bir duruşumuz, yapıcı bir kimliğimiz olursa ancak bir kaya olabiliriz. Fakat biz bir kaya olamazsak yel(el) bizden çok şey alır kimliğimizi, benliğimizi, değerlerimizi, düşüncelerimizi, kardeşliğimizi, haklılığımızı, güçlülüğümüzü her şeyimizi... Madem vatan için bir şeyler yapmak istiyoruz o zaman kendi ideolojimize, siyasi görüşümüze önem verip, karşımızdaki kişinin konumunu, düşüncesini göz önüne alarak kin, nefret baltamızı vatan kayamıza vurmaya çalışmayalım!!!