Dün bir dostum bana İnternet yolu ile sonları yoklu kısa kısa toparlanmış bir yazı gönderdi. Gerçekten dünü çabuk unutan bir toplum olmamız hasebi ile bazen bunları hatırlatmak lazım. Kim hazırladı ise kendisine teşekkür ediyorum. Aslında ülkemiz o kadar kara yoklarla dolu idi ki, şimdi ise o günleri yaşayanlar yok. Hele yeni nesil o günleri hiç bilmezler. Bilmedikleri içinde Türkiye'nin dünden bugüne hep bu şekilde olduğunu zan ediyorlar. Eğer o günleri görselerdi büyüklerini dinlerlerdi. Ama Allah o günleri göstermesin.

       

Geçen Cuma günü Yeşiltepe kasabamızda idim, bana da bir konuşma süresi düştü. Türkiye'nin düşmanlarını ve konjoktürünü anlatırken 65 yaşlarında bir hemşehrimiz şöyle seslendi, “Allah bir daha o günleri göstermesin, duyduğumda bile tüylerim diken dike oluyor” dedi. 40 yıl öncesini 20 yıl öncesini insanlarımız hatırlamak bile istemiyor.

        Elbette ülkemiz Özal dönemi ile başlayıp Tayyip Bey dönemi ile şaha kalkmıştır. Tayyip Bey döneminde insanlar zincire vurulmuş gibi baskı altında iken bu gün birçok konuda rahatlamıştır. Değişmeyen devrimlerin çoğu değişmiştir.

       



Bana gönderilen kısa yokları sizlerle paylaşmak istiyorum. Tabi daha bir çok ekleme yapabilirsiniz. Artık Türkiye eski Türkiye değil. Her şeyi artık oturduğunuz yerden takip edebildiğiniz bir Türkiye'deyiz.

Arabasız ev yok,

Parayla kitap yok,

Traktörsüz köylü yok,

Evinde el arabası yok iken otomobilsiz ev yok,

İstediği eczaneden ilaç alamayan yok,

İstediği hastanede muayene olamayan yok,

Devletten burs almayan öğrenci yok,

Hiç bir yerde çamurlu köy yok,

Akaryakıt almak için fişle kuyruk bekleyen yok,

Makarna, çay, çeker, yağ almak için fiş yok,

Çiftçi ve hayvancıyı kimse bilmezken destek almayan kimse yok,

Evi olmayıp da hemen hemen TOKİ sayesinde ev sahibi olmayan yok,

Bulgur pilavı ile geçinirken artık bunu beğenen yok,

Üniversitesiz şehir ve hava alanı olmayan yer yok,

Devlet yardımsız hasta yok,

Her yer otoban, köstebek yuvası gibi yollar yok,

Maaş almayan yaşlı, yetim, dul ve sahipsiz yok,

kimin neyi yok ki?

Ama içimizde nankör çok,

Allah bizi nankörlerden sakınsın.

       

Ne diyelim bunları bize hatırlatan arkadaşa teşekkür ediyorum. Demek ki, bu tür konuları belli kuşağın insanları çok iyi biliyor. Hiç değilse bildiklerini yeni nesile hatırlatıyorlar. Allah görüp de görmeyen nankörlerden bizleri korusun.