Bir insanın; hayatta iken kendi hür iradesiyle organlarını bağışlayarak, bir başka insanın yaşamasını sağlaması güzel bir duygu ve davranış gibi görülebilir.

 

Ayrıca Üç aylık bir bebeğin gereksinim duyduğu bir organ nakli ile yaşama döndürülmesi insanlık görevi sayılabilir. Ancak benim bu konuda bazı çekincelerim var.

 

Şöyle ki;

 

*Bildiğim kadarıyla, hafızam da beni yanıltmıyorsa; ülkemizde halen adil ve geçerli bir organ bekleme listesi yok. Bu yüzden paralı, hatırlı ve hatırlı paralılar bağışlanan organları kapıyor diye düşünüyorum,

 

*Her canlıya bir yaşama süresi veren Allah ölümü yaratarak; doğum ve ölüm dengesini oluşturmuştur. Bu olguyu nakillerle zorlamak nereye kadar sonuç verir?

 

*Toplumda öyle kötü insanlar var ki; iki ayağı çukurda; hala kötülük peşindeler ve bunlardan mağdur olanlar ancak ölmeleri halinde kurtuluyorlar,

 

*Organı alan kişi aldığı organ sahibi kişinin nasıl bir insan ve nasıl bir organa sahip olduğunun kuşkusunu içerisinde hep taşıyor olacaktır,

 

*Alınan organların insanların yaşam ve ölüm eşiğinde alınıyor olmuş olması; yani beyin ölümü gerçekleşmeden yapılan bu operasyon ölmeden öldürmek anlamına gelmiyor mu?

 

Burada devlete çok önemli görev ve sorumluluklar düşmektedir. Bu konu; yetkili ve sorumlularımız tarafından ele alınıp irdelenmedikçe; uluslararası organ mafyalarının ekmeğine de yağ sürülmüş olunacaktır.

 

Çinlilerin bir dönem yaptığı gibi; birçok mahkûmun suçunu idama çevirip organlarını değerlendirmek gibi insani olmayan uygulamalar bile yapılmıştır. Umarım; ülkemdeki kayıp insanlarımızın birçoğu bu organ sektörünün kurbanı olmamışlardır.

 

Bu konuda hakikaten kafalar karışık; sadece organ bağış kampanyasına önem vermek yetmez; lütfen bu konunun takibini, insani boyutlarını ve koşullarını oluşturalım.

 

Sevgi ve Saygılarımla