köyün ağasının oğlunu, civardaki
başka bir ağanın kızıyla everiyorlarmış..
köyde düğün dernek kurulmuş..
ağalar,
"haydiii! halaylar kurulsun..
çalgıcılar! vur patlasın çal oynasın" diyor,
çalgıcılar da vurup patlatıyorlar,
çalıp çalıp oynatıyorlarmış..
yüzlerce koyun kesilmiş,
onlarca kazan pilav pişirilmiş,
ocak ocak odun ateşleri üzerinde..
onbinlerce davetli,
binlerce metre uzunluğundaki
yer sofralarına kurulmuşlar, keyifle..
düğün yemeğini yemeye koyulmuşlar, âfiyetle..
kazan kazan ayranlar içilmiş..
ağalar cömert olur ya,
haber salmış köyün ağası,
"köydeki tüm eşşekleri de davet edin düğünümüze!"
 
haber salınan eşşekler, sürü sürü
düğün evine doğru yola koyulmuşlar..
ana eşşek ile yavrusuna da haber ulaşmış..
iyi haberi alan yavru eşek duramaz olmuş yerinde..
sektirmeye, koşuşturmaya başlamış,
durduk yerde çifteler atmaya başlamış, sağa sola..
ammavelâkin ana eşşek oralı bile değil..
sanki düğün daveti ona gelmemiş..
düğüne gitmek gelmiyormuş içinden..
anasının isteksizliğini gören yavru eşek,
"gidilmez mi hiç düğüne.. kaçırmayalım bu fırsatı..
hadi koşup gidelim, biraz da biz eğlenelim" demiş..
ve sormuş, "niye gitmiyoruz düğüne?"
ana eşşek cevaplamış,
"bu kadar davetli var ya,
bu kadar düğün-dernek kuruldu ya,
bu kadar sofralar kuruldu ya,
bu kadar yemekler pişirildi ya,
bu kadar ayranlar içildi ya,
bir ömürdür bilirim ben onları,
düğüne, eğlenmeye davet değil bu,
ya suları bitmiştir, ya odunları"
*
işte böyle..
tecrübe düşündürüyor, bir değil on kez bin kez..
acemilik süründürüyor, bir değil on kez bin kez..
 
not.. hikayemizin,
yakın çevremizde olup bitenlerle
uzaktan yakından ilgisi bulunmamaktadır..
 
E-Posta: ramazantoprak19@gmail
 
Ramazan Toprak