Bi'sınırı var,,,

 Gerçek gibi hikayemizde,

Eşeğin biri kafayı çekip zil zurna sarhoş olur..

Kafa iyi ya, artık herşey ondan sorulur..

Aniden karar verir ve

'Artık yeter.. bundan böyle

Ormanın kralı benim.. herkes bana tâbi olacak' der..

Krallığını ilan etmek için de dooğru ormana gider..

Kafa iyi ya, kuyruk dimdik.. kulaklar havada..

İri gözleri faltaşı gibi çakmak çakmak..

Adımları alımlı mı alımlı, çalımlı mı çalımlı..

Çalımından yanına yaklaşmak ne mümkün..

Girer girmez ormana, başlar anırmaya,

'Ey ahali!

Duyduk duymadık demeyin..

Bundan böyle ormanın kralı benim..

Benim buyruğum geçerli olacak, bilesiniz..

Buyruğuma karşı geleni yaşatmam ormanda'

Diye tehditler savurmaya başlar,

Dağıtır ortalığı..



Eşeğin bu hareketlerine, tehditlerine bakan

Ceylan, kaplumbağa, tilki, tavşan gibi

Ormanın gerçek ve kendi halinde sakinleri

Bakarlar manzaraya ve

'Ne de olsa eşşek eşşektir, uymayalım ona..

Şimdi kafası da iyi..

Durduk yerde bi'de tekme atıp teper,

Hiç değilse zarar vermesin bize' diyerek

Buldukları çalılıklara, kuytu yerlere saklanırlar..

Bu halde krallığının! keyfini çıkararak

Ormanın içlerine doğru ilerlerken

Aniden derinlerden gelen

Bir aslan kükremesiyle irkilir,

Bir süreliğine de kendine gelemez..



Kendine gelir gelmez de

En yakındaki kuytu bir deliğe atar kendini, saklanır..

Uzunca bir süre sessizce, kıpırdamadan öylece kalakalır...

Bekler, bekler ama sesin sahibi bi'türlü gelmez..

Zaten sesi de çok uzaklardan gelmiştir..

Ama olsun, kendisi değil sesi bile yetmiştir,

Karakaçanın krallığın! bitirmeye..

Aslanın gelmeyeceği anlaşılınca

Saklandığı kuytu delikten çıkar..

Çıkar çıkmasına da o, biraz önceki 'o' değildir..

Kuyruk bacak arasına sıkışmıştır..

Dikilen kulaklar düşmüştür..

Gözler ürkek korkak bakmaktadır..

O alımlı, çalımlı yürüyüşten eser kalmamıştır..



Sessiz sessiz, korka korka, sine sine,

Kös kös ormanı terketmeye koyulur..

O dönerken bu kez,

Az önce şerrinden bi'yerlere saklanan

Ormanın gerçek sakinleri çıkarlar ortalığa..

Bu kez onlar seslerini yükseltip

'N'oldu eşşek efendi,

Biraz önce alımından, çalımından geçilmiyordu..

Kral aslanın değil kendisi, sesi bile yetti,

Senin krallığını bitirmeye' diyerek

Katıla katıla gülmeye başlarlar..

Ama, bizimkisi aldığı dersi unutmak ne kelime,

Ders bile verir alay edenlere:

'Eee, uzatmayın artık.. eşşekliğin de bi'sınırı var!'..

*

Sesi derinlerden gelen toplumun,

Uzaktan sesiyle yetinmemesi,

Yakından da seslenmesi,

Sesini yükseltmesi,

Kendini göstermesi ve

İradesini ortaya koyması halinde..

Asıl sahibi olduğu,

Eşsiz güzelliklerle ve

Zenginliklerle dolu huzur ortamında.. tuhaf(!),

Yabancı seslerin kesileceği, âşikar değil mi..?



E-Posta: ramazantoprak19@gmail.com