vesayetin kol gezdiği dönemlerde 

bir ab'li yetkili diyarbakır'ı gezerken 

yoldan çevirdiği bir vatandaşımıza, 

"devletten memnun musunuz?" diye sorar.. 

vatandaşımız çekingen bir ifadeyle, 

"valla begim, devletten çok memnunuz" der..

yabancının, 

"çekinmeyin, ben yabancıyım, 

devlet size eziyet ediyorsa rahatça söyleyebilirsin" 

demesi üzerine cesarete gelen vatandaşımız, 

sağa sola bakındıktan sonra ürkek bir ifadeyle, 

"valla begim, devletten yana çok dertliyiz" 

diyerek şikayetlerini sıralamaya başlar..

hikaye gerçek mi değil mi bilmiyoruz

ama gerçek olan bir şey varki, 

hikayeyle anlatılmak istenen

temâ, bütünüyle gerçek..

ve farklı yoğunlukta da olsa

ülkenin her yanında yaşanan, 

yaşatılan yalın, acı bir gerçeklik..





onurlu bir bireyin

şahsî görüşleri nedeniyle 

devlet karşısında suçlanması,

resmî görüşleri nedeniyle 

toplum içinde suskunlaşması,

yeterince utanılası bir manzara..

şahsî görüşü ve yaşamı ile 

resmî görüşü ve yalanı arasındaki 

gel-git'lere mâruz bırakılması olayında, 

vatandaşın şahsına düşen paylar ile 

yönetime düşen paylar konusu tartışılmış ve 

herkes payına düşeni almış olsaydı, 

asla tekrar etmeyecek bu manzaranın 

gerçek yüzüne, diğer ifadeyle traji-komedisine

ağlasak mı gülsek mi, belli değil.. veya

ağlayarak da gülebiliriz, gülerek de ağlayabiliriz, 

ya da (*+^.')..





ikiyüzlülüğe zoraki mâruz bırakılan insanımızdan 

tek yüzlülük, dürüstlük bekleme yanlışı

zevâhiri kurtarma adınaysa eğer

nelerin veya kimlerin zevâhiriymiş bu..?

vatandaşlarımız adınaysa veya 

resmiyet/devlet adınaysa eğer

basit yaraları bile kangrene dönüştüren, 

basit komediyi bile ağır trajediye dönüştüren 

bu oyunu göz göre göre devam ettirmek, 

oyunun sürmesine göz yummak, seyretmek,

nasıl bir aklın veya hangi aklın ürünü..? sanırız,

bu kadar önemsiz! ve basit! konuları 

göremeyecek ve düşünemeyecek kadar meşgul!

ve çok daha önemli! işleri olanların 

çişi pardon işi! olsa gerek bu.. yoksa 

çoktaan görürler!, düşünürler!, çözerlerdi!.. 





çift kişiliği suçlamayı kendine hak görenlerin

çift kişiliğe zorlamayı suç görmeleri gerekmez mi..? 

hadi ahlâkîdir deyip mahkemelerden vazgeçtik de 

kamu vicdanında olsun mahkum etmeleri gerekmez mi..? 

halkın içindeyken şahsî görüşleriyle sivrilen, 

bu görüşleriyle yönetimde zirveye tırmananların, 

iktidar/yönetim gücünü tanıdıktan ve tattıktan(!) sonra 

hızla evrilerek(!) resmî görüşlere sıkıca sarılmaları,

üstelik siyasi yelpazenin bi'ucundan ötekine 

şu'cu veya bu'cu veya o'cu olanların, ayırdımsız

fikrî, ideolojik olarak yanyana bile gelmeyenlerin

resmî görüşler etrafında saf tutmaları,

başka hangi anlama gelebilirki..?

demem o ki,

şahsî görüşleri sahiplenme,

iktidarı/gücü ele geçirmenin aracı olmuş..

resmî görüşü sahiplenme,

iktidarı/gücü elde tutmanın aracı olmuş..

kısır döngünün çaresi mi..? bilmem,

söylemeye gerek var mı..? 





E-Posta: [email protected]